best essay writer essay writers for hire public speaking assignment mba admission essay services graduate schoolCCF 21

TSB D 355

1 So skeyt Gunnar nýtur drongur,

- og hon hin villa –

sundir gekk hans bugastrongur,

- tá gjørdi hon illa,

illa sveik hon reystan drong,

og tað var tó illa.

2 Halgerð, vís mær nú tín tokk’

veit mær dugnað við hárlokk.

3 Hár mítt hevur meg væl prýtt,

tað er bæði gult og sítt.

4 Sig mær skjótt og satt nú frá,

hví tú vilt hárlokkin fá.

5 Verja man eg meg væl um stund,

fái eg notið buganum.

6 Veit mær hann skjótt, sit so við frið,

lívið mítt har liggur við.

7 Leggur tú ta virði á,

hárlokk skaltú ikki fá.

8 Huga man eg, tá tað var,

høgg á kinn at tú gaft mær.

9 Verða mantú slíkt minni við,

sum tú nú gert tær ágiti.

10 Móðir fellir møðig tár,

hjálp tær sonur, við mítt hár.

11 Ei skulu bragdar briga mær,

eg reiv hár av høvdi tær.

CCF 21

TSB D 355

Uppruni: V.U. Hammershaimb: “Færøiske kvæder II”, 1855.

Útgávur:

1. Føroya kvæði (Chr. Matras greiddi til útgávu, 1951) Band  I, s. 452.

2. Føroya kvæði (Inngangur og úrtøk eftir Dánjal Niclasen, 1999) 7. bind, s. 56

Heimild: Úr Suðuroy. J.H. Schrøter (1771-1851), Hvalba.